Speurneuzenzakje

Vandaag begon ik heel impulsief aan het speurneuzenzakje van Sanne en Riet.
Het staat al sinds pasen op mijn to-sew lijstje. Ik had er zelfs al lange tijd geleden de stofjes voor uitgekozen.

Het canvas Kokka stofje is perfect hiervoor. Het heeft voor mij een link met de natuur, de bijtjes, het is kleurrijk, stoer en speels.

Ik vind het Kokkastofje zo mooi dat ik het onderstuk van het voorpand verlaagd heb. Anders werd het teveel bedekt...

Het werd tijd, dit zakje. Sinds een paar weken heeft hij een nieuwe hobby: stenen verzamelen. Onwillekeurig en alles behalve selectief raapt hij al op wat hem in het oog springt. Ik wil geen gemene mama zijn en zijn gevonden schatten niet onmiddellijk wegkeilen, dus ik neem de stenen - na zijn overtuigende vraag - in bewaring. In mijn handtas. Niet zo proper. Ook niet leuk trouwens - op de trein moet ik er garantie eerst een aantal keien, of een deel grint uithalen vooraleer ik mijn abonnement kan tevoorschijn toveren. Vreemde blikken gegarandeerd.  

Het werd tijd om hier iets aan te doen. Vanaf nu kan hij zijn stenen en andere hobby's zelf transporteren.

Het duurde tot het einde van het project vooraleer ik door had wat er met de langste band ging gebeuren. Blijkbaar kan hij gewoon geknoopt worden. Om het middel, of over de schouder, vrije keuze. Het is alleszins lang genoeg. De lussen op het achterpand kunnen gebruikt worden om een broeksriem door te schuiven. Ik draag geen riem, het zal dus die van papa worden :)