Kinderen en tijdsdruk. Herkenbaar?

Feestjes met kinderen, het is een hele uitdaging. Het feest op zich is al moeilijk genoeg. De kids werpen zich vanaf de eerste minuut met een overtuigde verre sprong op de ongezonde versnaperingen. Egoïstisch als ze zijn dulden ze geen buren en (vr)eten ze de kommetjes om ter snelste leeg. Als ouder een hele opdracht om hen te herinneren aan de beleefdheid- en gezondheidsnormen.

Feestjes, je keert meestal doodmoe terug. Moe omdat je de hele dag met haviksogen hebt rondgelopen om jouw koters van volproppen, pesten, bevuilen en onbeleefdheid te behoeden.

Dit betert waarschijnlijk wel weer. Bij onze kinderen is het op dit moment een tijdsrovende intensieve opgave. En het kan soms best stressvol zijn. De stress begint trouwens niet op het feest, maar thuis, bij het aankleden.

Dit weekend moesten we naar een burgerlijke trouw, met receptie. Start: 11 uur.
Reistijd: 1 uur, dus vertrek om 10 uur.
Je wil wat op voorhand aankomen, vertrek om 9u30.
Calculeer vertraging thuis of onderweg in, vertrek 9 uur.

Hoewel we vroege vogels zijn is het om 9 uur vertrekkensklaar staan hier een hele opgave.

Bij zulke gelegenheden wordt het ontbijt onmiddellijk afgeruimd. De bekers melk incluis. Geen kans mag gelaten woren om zich te bevuilen. Iedere kans die ze krijgen zal benut worden.
Kinderen worden er bewust van gemaakt dat ze niets meer te drinken krijgen tot we ter plaatse zullen zijn. Ook geen eten, nee zelfs geen beschuit. Handen wassen en snoet gepoetst.
De twee oudsten worden voor de tv gedropt. De race kan beginnen. Ouders stappen in hun kledij en de baby krijgt zijn outfit aan.

En dan de klus:

Pyjama uit:
"Je broek ook. ... "Je broeoeoek!"

"Mauro, moet je nog pipi doen?"
"Nee!"
"Zeker van?"
" Ja!"
"Ga toch maar even."
"IK MOET NIET!"
"Ga toch maar." ...  "En doe de bril omhoog!"

...

"Waar blijf je nu?"
"Ik ben op mijn kamer, mijn auto is moe."
Zucht! "Nu niet spelen, kom naar hier!"

Kleren aan:
"Nee, je krijgt geen banaan."
"Nu hier gaan zitten, op de poep. Even wachten. Hier, een boek."
...
"Ai, je moet je tanden nog poetsen!"
"Ik kan dat wel zelf hé!"
"Doe dan maar een handdoek rond."
"Lot, niet naar buiten! Kom je tanden poetsen"

Knieën afwassen.

"Mond open. Mond open!"

Haren kammen.

"Niet met die stiften op je armen tekenen!"

Schoenen aan.
"Nee niet je pantoffels!"
"Ikke wil niet, ik wil mijn pantalen."
"Ook geen sandalen. Deze"
"NEE!"
"Kom hier!"

...

"Oké, naar de auto. Die zak moet niet mee, laat die staan."

Buiten:
"Ga die zak binnen zetten, die hebben we niet nodig."

Bij de auto:
"Verdorie, die zak. Hmpfff!" Tegen man: "Heb jij je sleutels? Die zak moet nog terug naar binnen."

Eens op de trouw aangekomen kan ik me ontspannen. Kinderen zijn nog proper en iedereen heeft hen proper gezien. Zo. Het blijven kinderen. Nu proberen om hun overdreven zin naar ongezonde snacks in te dijken...




Herkenbaar? Zeg aub dat dit herkenbaar is. Het voelt aan als een circus waarin ik de rol van een waardeloze clown heb gekregen. Terugkijkend kan ik er gelukkig om lachen, maar ervoor en tijdens maak ik mezelf er veel te druk in.




Reacties

  1. Vrij herkenbaar! :-) Zeker wanneer je op een bepaald uur MOET vertrekken, gebeurt er toch wel weer iets dat alles overhoop kan gooien :-) Onlangs nog voorgehad met de jongste, pas z'n propere kleertjes op allerlaatste moment aangedaan, geeft die daar een gulp melk terug :-s tsssss alles tot op de body uit!!! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Absoluut! Die kleintjes zijn nog het meest onberekenbaar. Gelukkig valt dat bij onze jongste nog goed mee.

      Verwijderen
  2. :) en dan net onderweg en de eerste moet al naar de wc...
    Of bij binnenkomst meteen een poepluier moeten verschonen. Weggaan met kleine kinderen is altijd een uitdaging en op een feestje ben je vaak druk en hierdoor spreek je maar weinig mensen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voorlopig nog maar eentje hier, maar toch best herkenbaar ;) Ook eens gehad dat ie de paar meter die we door het gras moesten met zijn wit broekje viel en dus een grote groene veeg had... arggghhh... ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel herkenbaar! Ooit zal het beteren, niet?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hopelijk. Waarschijnlijk staan zij ons dan af te jakkeren

      Verwijderen
  5. ooooooo zooooo herkenbaar!! ik lijk er soms een eeuwigheid over te doen om die tzee dochters van me klaar te krijgen! zelfs voor een gewoon winkelbezoekje, waarbij ik gewoon graag tegen de middag terug wil zijn om ze wat te eten te kunnen maken/geven... met een deadline zoals voor een trouw is het bij ons steevast exact hetzelfde als bij jou... ik word daar zoooooo moe van!!! achteraf kan je er idd om lachen, maar op dat moment ben ik soms de wanhoop nabij! ;-) Hopelijk wordt het beter, zullen we maar denken zeker? :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Geweldig tof geschreven, en echt geweldig herkenbaar. Die zak, hahahaha! Och, dat is overal hetzelfde en ik ga er ook van uit dat dat betert (ja toch????)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts