Nieuw jaar, nieuwe voornemens


2016 beëindigde ik zoals zovelen: lekker eten en gezellige babbels. Wat minder gewoontjes waren de twaalf druiven die we in de laatste twaalf seconden van het oude jaar moesten inslikken. Iedere klokslag één druif én een wens. Deze Spaanse traditie voorspelt de verwezelijking van de twaalf wensen als je erin slaagt om de twaalf druiven door te slikken en de twaalf wensen te verzinnen voor het nieuwe jaar.

Ik slaagde niet. Niemand trouwens. Eén persoon kreeg al de druiven tegen de laatste klokslag door zijn keel gewurmd, maar hij vergat zijn wensen. Goede poging, maar 'no wishes, no dreams that can come true'. Verloren moeite dus.  Het is moeilijk trouwens, al lijkt het niet zo. De gehaastheid van het kauwen en slikken lijkt de denkprocessen en toekomstplannen te verlammen. 

Het falen in deze uitdaging ontnam mijn moed niet. Vol enthousiasme ben ik aan 2017 begonnen. Dit moet een goed jaar worden! Het voorgaande jaar was niet het beste. Er waren mooie momenten, zoals de geboorte van onze jongste telg. Ondertussen een vrolijk ventje van bijna één jaar. 


Een toffe jongen, behalve tijdens zijn eerste overdaad aan ziektekiemen, een periode waar we nog altijd geen punt achter kunnen zetten. Of die tanden. De ene na de andere, meestal met twee tegelijk. Hoe wreed kan ontwikkeling zijn? 

Deze kleine jongen kwam ter wereld na een vermoeiende zwangerschap. Bekkeninstabiliteit, een verbouwing en twee kleine koters deden deze mama crashen. Het was geen eenvoudige periode. 

2017 zorgt voor afsluiting. Een nieuw hoofdstuk. Enthousiast en vrolijk. Levenslust. Misschien daarmee dat ik - voor de eerste keer in mijn leven - échte voornemens heb. Of ik dit kan volhouden is nog de vraag. Ik startte alleszins van het idee wat WIL ik - en niet vanuit wat MOET ik - veranderen.

Hierdoor komen alle voornemens zowat op hetzelfde neer: meer tijd voor mezelf.
2016 heeft me een prioriteitswijziging bijgebracht. Je kan maar gelukkig zijn als je voldoende doet waar je gelukkig van wordt. Niet altijd even eenvoudig in dit druk leven. Maar ik neem me voor om:
  • Een kwartiertje per dag échte aandacht aan mijn kinderen te geven.
     
  • Meer te sporten. Ik zet mijn pijler op drie keer per week, 20 minuten. Enthousiast begon ik op 20 december met lopen. En het lukt. Ik hou het vol en boek reeds succes. De eerste keer geraakte ik amper tot op het einde van de straat. Nu loop ik een kwartier aan één stuk.
    Het geeft me energie, extra gelukshormonen en een daling van stress.

    Een nieuwe sportoutfit doet wonderen!





  • Het naaien en bloggen terug op te pikken. Sinds mijn functie als leerkracht staat dit op een laag pitje, maar het blijft een verlangen dat steeds op de lange baan wordt geschoven?


    En jij? Doe jij mee aan goede voornemens? 

Reacties

  1. Voor jou ook de beste wensen. En ik ken dat de voornemens maar waar een wil is is een weg ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Al hou je de meeste niet vol, dat klein beetje verandering is het toch al waard.

      Verwijderen
  2. Ik doe niet mee aan voornemens, in de verste verte niet. Het enige wat ik 'wil' in het nieuwe jaar, is mijn lijf terug op rails krijgen. En mijn gezin op de eerste plek zetten; al de rest doet er niet toe.
    Ik duim voor jouw voornemens! x

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad, dat lijf en het gezin. Ik trachtte het in concrete voornemens om te zetten, anders blijft het bij vage uitspraken en onvervulde voornemens.

      Verwijderen
  3. De beste wensen en succes met je goede voornemens! Je hebt een intens jaar achter de rug, dus hopelijk lukt het om meer evenwicht te vinden!

    Ik durf niet goed voornemens te maken dit jaar... Zeer binnenkort zal onze tweede spruit geboren worden en hoewel ik daar natuurlijk heel erg naar uitkijk, gaat het ook gepaard met een heleboel onzekerheid en angst, vooral omdat mijn leven sinds de geboorte van nr 1 niet zo gemakkelijk is geweest. Ik weet dat ik ondertussen enorm gegroeid ben en op bepaalde vlakken sterker sta, maar ik weet ook wat mijn zwaktes zijn ;) We zien wel...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hetzelfde voor jou :)
      Ik wens je heel veel geluk toe met het nieuwe broertje voor Giel. Mama zijn is een leerproces dat nooit stilvalt. Jij verandert, ieder kind is anders en ieder moment is anders. Ik ben er van overtuigd wanneer je handelt vanuit liefde en begrip je weinig verkeerd kan doen. Gun jezelf ook de ruimte om fouten te maken. Niemand is perfect! Zelfinzicht is veel waar.

      Verwijderen
  4. Een bewogen jaar! Ik wens je veel rust en heel veel me-time (en family-time) dit jaar!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts