Lisette en Poulette

Begin deze week kreeg ik onderstaande bericht in mijn newsfeed van facebook:

Zelf hebben we al drie kippen. Vorig jaar kregen ze een plekje in onze tuin. Niet uit dierenliefde, maar uit praktische overwegingen. De pampers van de kleintjes namen al zo'n groot aandeel van onze vuilzakken in dat we zochten naar een manier om deze kost te drukken. Naast de compostbak haalden we een aantal kippen in huis als alternatief afvalverwerkingssysteem. 

Eerlijk, ik heb enkele maanden aan onze gevederde huisdieren moeten wennen. Ik heb weinig 'connectie' met vogels. In tegenstelling tot katten, honden, koeien, geiten, hamsters en zelfs ratten heb ik niet de neiging om deze diersoort te benaderen, laat staan hen aan te raken. 

Ondertussen zijn we een jaar verder en heb ik deze onwennigheid ten opzichte van onze kippen volledig overwonnen. We zijn goede vriendinnetjes geworden ;p Af en toe pak ik ze op om ze te laten aaien door de jongste - hij gaat dan door het dolle heen-, of om hen terug in hun ren te plaatsen nadat ze vrije uitloop in de tuin kregen. Voordat ik ze dan terug zet krijgen ze een lieve aai op hun borst of in hun nek... Deze evolutie heeft een dik half jaar geduurd. 

Onze kippen heb ik aanvaard. Ik zie mezelf nog altijd niet als een grote kippenliefhebber. Juist daarom was ik verbaasd over mijn eigen reactie bij het lezen van bovenstaand facebookbericht. Zonder nadenken opende ik mijn mail en reserveerde ik twee kipjes. Toen ik de melding kreeg dat de kippen de deur goed uitgingen maar dat de hanen een probleem vormden reserveerde ik me nog een haan. 

'Een haan?!' Dacht ik achteraf. 'Hoe heb ik me dat laten aansmeren?' Kippen ok, daar heb ik vrede mee gesloten, maar die mannelijke variant lijkt me nog steeds onvoorspelbaar en gevaarlijk ;) 

Over een jaar denk ik daar waarschijnlijk weer anders over. 

We namen ze mee in twee kartonnen dozen - man en vrouwen gescheiden. Ze hielden zich stil in de auto. Heel wat anders dan toen we onze reeds gehuisveste kippen vorig jaar gingen halen.

De eerste kennismaking ging goed. Johnny de haan trachtte zijn nieuwe harem van het eerste moment de domineren. Onze kipjes laten zich gelukkig niet doen :)

De nieuwe kipjes, vanaf heden Lisette en Poulette genoemd bleven er nogal bedeesd bijzitten. Nu ze samen met de andere in de ren zaten viel hun armtierige uitzicht eens zo hard op. Ondanks hun roestbruine veren lijken ze bijna wit. Ze zijn bleek. Kale plekken op hun romp en nek, onbevederde pennen, bleke kop, bijna witte kam, ... Echt zielig. Te bedenken dat ik soms medelijden had met onze eigen kippen - die een paradijselijk grote ren hebben, eten à volonté, etc. Aan die gedachte wil ik geen emoties meer verspillen. Wie weet wat voor een leven hebben Poulette en Lisette tot nu toe gehad. 

Hopelijk passen ze zich goed aan en gaan ze nog een leuk leventje tegemoed.

Johnny ziet er trouwens erg goed uit. Een beetje klein, maar misschien is hij gewoon nog jong.

Voor de geïnteresseerden: deze oranisatie ligt aan de basis van het tweede leven voor kippetjes uit het verrijktekooisysteem.