Vlaggen (en taart?)

De start van een nieuw hoofdstuk houdt vanzelfsprekend in dat je een ander moet afsluiten. Zo houdt de start van Mauro's schoolcarriere in dat hij afscheid moet nemen van zijn onthaalmoeder. Een fantastische vrouw waar de kinderen dagelijks met volle goesting naartoe gaan en mama de kinderen in volle vertrouwen kan achterlaten.

Bij verjaardagen van de kindjes wordt het huisje steevast versierd met vlaggetjes en slingers. De meeste van haar vlaggenslingers gaan al een paar jaar mee denk ik. Gekocht in de winkel, gemaakt uit een soort plastic met vervaagde kleuren door het vele gebruik.

Ik maakte haar twee nieuwe exemplaren. Een jongens- en meisjesvlaggenlijn. Kleurrijk en nieuw.

Mauro staat de popelen om zijn kadootje af te geven, dit mag woensdag. Dan doet hij nog een laatste dagje. We zullen samen nog wat koekjes bakken om uit te delen. Dát vondt hij nog het leukste.


Oh ja, toen de slingers gemaakt waren wilde hij ze per sé ophangen. Eigenhandig lukte hem dit niet. Toen ik eindelijk het fototoestel aan de kant legde en hem hielp met het ophangen zei hij:

"Nu is het feest. Waar is de taart?"

Heerlijk toch, die kinderlogica.

Geen taart trouwens. Ik bakte wel koekjes. Hopelijk zijn ze er blij mee.
 
 
 
 
 










 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts