Berentrui²

Soms heb je van die stofjes waar je de schaar niet in durft zetten. Te mooi, te duur, niet de juiste invalshoek, ... alle redenen zijn goed om dat lapje terug in de kast te leggen.


Eerlijk, hier gebeurt dat niet soms. Eerder vaak.  Maar goed, afgelopen week vond ik de moed om een van die gekoesterde stofjes te verknippen. Geen idee meer waar ik het kocht. Wanneer? Tgoh, dat is minstens al een jaar geleden. Wat ik wel weet is dat het een van die mooie stofjes van Andrea Lauren is, knap getekend en uitgebracht op een cosy sweateruitvoering.

Omdat mijn beslissingsvermogen verlamd was - ik wist niet goed aan welke zoon ik deze knappe berenstof kado kon doen - knipte ik er niet één maar twee truien uit. Aan individualiteit veegde ik dit keer mijn voeten :)


Mijn zonen hebben iets met zand zoals je kan zien. Scheppen, schoppen, rollen, gooien, ... Fantastisch hoe deze grondstof na een speeltuinbezoekje overal terug te vinden is. Overal, maar dan ook écht O-VER-AL. Ik denk dat ik op ieder moment van de dag twee handpalmen vol zand binnenhuis bij elkaar kan vegen. En dat deert me niet hoor, oh nee, helemaal niet. Deze mama is er helemaal zen mee. Ik trek het me niet aan. ZEN! Helemaal zen!

...

Nuja, de ene dag gaat dat al wat beter dan de andere.