Doopsuiker leerde me dat ik niet van bandwerk hou.

Dit werkje leerde me dat ik helemaal niet graag dingen in veelvoud maak. Een paar stuks ok, maar bandwerk? Nee. Uit dit werkje heb ik geleerd dat dit echt niets voor mij is. In plaats van me rust te geven zorgt dit voor stress. In plaats van mezelf te verbeteren wordt mijn werk steeds slordiger.

Ik wilde mijn suikerbonenzakjes voor de geboorte van Cas zelf maken. Dit wou ik al twee zonen eerder doen, maar ik durfde niet. Ik zocht naar een uitvoering die aan mijn eisen voldeed. Ik wilde iets snel klaar en iets met een stropkoord.


Het vroeg een aantal testversies met uiteindelijk dit als resultaat:

Om mijn afkeer van repetitiviteit te ontwijken maakte ik ook sleutelhangers via de handleiding van eva maria.

Voor het stropkoord wilde ik geen gaten in de stof én het koord mocht niet bovenaan het zakje komen. Een opgenaaid lint bleek de oplossing. Geen binnenvoering, want dat zou me te lang duren. 

Gelukkig kon ik op mijn man rekenen om de koordjes door de linten te halen, want ook dat is een werkje dat niet aan mij besteed is. 

Ondertussen is bijna alles uitgedeeld. 

Stof: Sterren: Riley Blake - rocket system - Pindanutjes

Rood lint: veritas

Blauwe linten: AVA

Ringen sleutelhanger: AVA

Doosjes: AVA en Kinderplaneet

Patroon sleutelhanger: Eva Maria